Πίσω από τη βιτρίνα του ελληνικού τουρισμού κρύβονται κοινωνικές ανισότητες, έλλειψη παιδείας και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης για εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους.

Πριν μερικές μέρες στα Χανιά, ξενοδόχος πέταξε έξω δασκάλα από το δωμάτιο που είχε νοικιάσει για τον χειμώνα, πριν λήξει το συμβόλαιο, αφού της έκοψε το ρεύμα και της έβγαλε την πόρτα. Η κοπέλα μετά έφυγε για την πατρίδα της. Τον Ιούνιο διαμένει σε camping. Όλα αυτά έγιναν αφού την έβρισε. Το συγκεκριμένο υποκείμενο ήταν και μαυροπουκαμισάς. Εδώ η λεβεντιά δεν συνάδει με την ευγένεια, αλλά με την καφρίλα.
Δάσκαλοι να κοιμούνται στο αυτοκίνητο με το παιδί τους, άλλοι να διαμένουν σε camping, γιατροί να κοιμούνται σε κέντρα υγείας και εργαζόμενοι σε εμπορευματοκιβώτια. Τα παιδιά στις πρακτικές των ξενοδοχειακών ρωτάνε πλέον πού θα μείνουν. Συνάδελφοι με πολυετή υπηρεσία μπαίνουν σε κουζίνες ως διευθυντές εστίασης και απουσιάζουν οι Έλληνες μάγειρες.
Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι ελάχιστοι στην Ελλάδα, 12.000 ως 16.000 ευρώ ετησίως. Στη Μύκονο, για να νοικιάσεις ένα χολ με κουζίνα και ένα υπνοδωμάτιο, θέλεις 7.000 με 8.000 ευρώ τον χρόνο. Μόνο αν μείνεις στο αχούρι του Ντοστογιέφσκι μπορείς να γλιτώσεις μερικά χρήματα. Δύο νευροχειρουργοί παραιτήθηκαν στη Ρόδο.
Στην Ελλάδα της «ακμής και επιτυχίας», όλο και περισσότεροι νέοι δεν επιλέγουν την εκπαίδευση στο μηχανογραφικό τους. Δείτε ενδεικτικά τις βάσεις σε παιδαγωγικά και κάποιες “καθηγητικές” σχολές και προβληματιστείτε ελεύθερα:
– 12.000 μόρια περίπου η χαμηλότερη βάση για Παιδαγωγικό Τμήμα Δασκάλων,
– 11.000 για Νηπιαγωγών,
– 9.500 για Φυσικής και Μαθηματικών,
– 9.000 για Φιλολογίας, Θεολογίας και Κοινωνιολογίας,
– 8.500 για Γεωγραφίας, Φιλοσοφικής και Ιστορίας-Αρχαιολογίας.
Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι υποβαθμισμένο, με μισθούς πείνας, και είναι αδύνατο να υπηρετήσεις σε τουριστική περιοχή αν δεν είσαι ντόπιος. Πού να βρεις λεφτά να πληρώσεις για ένα δυαράκι στη Μύκονο 9.000 ευρώ τον χρόνο; Αλλά και ένας νέος στρατιωτικός παίρνει και αυτός 900 ευρώ.
Στις σύγχρονες τουριστικές κοινωνίες, το σχολείο για πολλά παιδιά που μεγαλώνουν με εύκολο χρήμα είναι σχεδόν πάρεργο. Τέτοια υποκείμενα ήταν και οι φονιάδες της Ελένης στη Ρόδο, πλουσιόπαιδα τουριστικής περιοχής, που περιφέρονταν από το ένα σχολείο στο άλλο με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Ειδικά στις μη αστικοποιημένες κοινωνίες, η υποβάθμιση της έννοιας παιδεία είναι συχνή. Η σχολική διαρροή εμφανίζεται στην ορεινή Κρήτη και σε κοινωνίες Ελλήνων Ρομά. Τι να τα κάνεις τα γράμματα αν γεννιέσαι ευκατάστατος ή περιθωριακός; Πολλοί από πένητες έγιναν πλούσιοι ξαφνικά.
Οι εκπαιδευτικοί πηγαίνουν για εννέα μήνες αντί να μένουν μόνιμα στους τόπους της δουλειάς τους. Πού να βρουν σπίτι; Και η έλλειψη παιδείας είναι εμφανής. Οι ελληνικοί τουριστικοί προορισμοί, πέρα από κορεσμό, έχουν σοβαρότερο πρόβλημα: αυτό της καθαριότητας. Σκουπίδια παντού. Έχουμε μια ωραιότατη χώρα, γεμάτη σκουπίδια στους δρόμους. Ναι, αλλά έχουμε –λέει– ιστορία. Στα σκουπίδια, σίγουρα.
Έλλειψη παιδείας είναι τα υπόσκαφα ξενοδοχεία στην καλντέρα της Σαντορίνης, ενδεχομένως ετοιμόρροπες κατασκευές, προϊόν «πτυχιούχων» αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών αλλά και «σπουδαίων» επιχειρηματιών. Κτίρια που φλερτάρουν με το έλεος του Μολώχ του σεισμού. Τα luxury αυτά καταλύματα περιμένουν τον επόμενο σεισμό…
Έλλειψη παιδείας είναι να βάζουμε φωτοβολταϊκά στη γόνιμη γη αντί να τα βάλουμε σε περιοχές με πέτρα, ακατάλληλες για καλλιέργεια. Έτσι μειώνεται η καλλιεργήσιμη έκταση.
Συνεχώς αναφέρονται μικρά ναΐδρια πάνω στους δρόμους – πνευματικά προϊόντα προς τιμή διασωθέντων ή πεσόντων στην άσφαλτο. Ακόμα δεν μάθαμε να οδηγούμε. Οι μικροί αυτοί ναοί είναι το τρελόμετρο της ασφάλτου. Η καλύτερη σήμανση στους δρόμους. Βοηθούν τους οδηγούς.
Όσο για το ελληνικό δομημένο περιβάλλον, πολλοί τόποι εκφυλίστηκαν, ενώ κυριαρχεί το «καραγιαπί», ένας ελληνικός δομημένος νεολογισμός. Αντί να χτίσεις ό,τι οικονομικά μπορείς, χτίζεις ένα σπίτι και το μισό είναι καραγιαπί ες αεί.
Στην Ύδρα υπάρχει επίδομα ενοικίου 200 €/μήνα για καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια. Παρέχεται επίσης βοήθεια στην εύρεση κατοικίας. Στις Σπέτσες, υπάρχει επίδομα σίτισης 200 €/μήνα για αναπληρωτές εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Στη Δωρίδα (Λιδωρίκι), υπάρχει μηνιαίο επίδομα 200 € για στέγαση και 150 € για σίτιση για έως 9 εκπαιδευτικούς για το διάστημα Νοέμβριος ’24 – Ιούνιος ’25. Στη Λευκάδα, επίδομα στέγασης 100 €/μήνα για διορισμένους εκπαιδευτικούς χωρίς μόνιμη κατοικία στον νομό – ισχύει μέχρι το τέλος Ιουνίου 2025. Ο Δήμος Ρόδου έχει διαθέσει 150.000 € συνολικά για επιδότηση ενοικίου σε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Το ύψος, τα κριτήρια και η διαδικασία ορίζονται μέσω αίτησης, Ε1, μισθωτηρίου και άλλων στοιχείων.
Ο Δήμος Μυκόνου διατηρεί δημοτικό κοιτώνα (hostel δασκάλων) και δωρεάν δωμάτια ή μειωμένες τιμές σε ξενοδοχεία. Ακόμα και όταν εξαντλείται, υπάρχουν δευτερεύουσες λύσεις σε άλλα κτίρια (ένας ιδιώτης παραχώρησε χώρο για τους δασκάλους της Άνω Μεράς).
Μας λείπει η παιδεία –και όχι μόνο. Αδιαφορούμε και πετάμε στον δρόμο τους δασκάλους, που τους θεωρούμε απορρίμματα. Χτίζουμε στα ρέματα και στους γκρεμούς. Ανεχόμαστε εστιάτορες –ελάχιστους στον αριθμό– να σπιλώνουν ολόκληρα νησιά με αισχροκέρδεια. Και κανείς σχεδόν δεν λέει τίποτα. Η Ελλάδα «πέτυχε», καγχάζουν ανεπιφύλακτα πρόσωπα αδαή ή συστημικοί γράφοντες «διανοούμενοι» και μη.
Η Μύκονος και η Θήρα όμως παρουσιάζουν μείωση της ζήτησης. Θα γίνει κάτι;
Αυτή είναι η ακμάζουσα ελληνική κοινωνία; Ο τουρισμός δεν είναι να γεμίζουν τα αεροπλάνα και τα καταλύματα. Ο τουρισμός θέλει ποιότητα και παιδεία. Ελπίζουμε σε βελτίωση.
Όταν, λοιπόν, συνεχώς βομβαρδιζόμαστε από την ιδέα ότι όλα πάνε καλά, πώς θα γίνουμε καλύτεροι; Ή τέλος πάντων, πώς από το καλό θα πάμε στο καλύτερο;

Ο δρ. Δημήτρης Προκοπίου είναι εκπαιδευτής ενηλίκων, Ναυτιλιακών Σπουδών και Τουριστικών και Ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Είναι σύμβουλος τουρισμού στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Source: traveldailynews.gr