Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υποστήριξε την τουριστική ανάπτυξη της Ελλάδας, θεμελιώνοντας τις πρώτες υπηρεσίες τουρισμού.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που διετέλεσε έξι φορές πρωθυπουργός κατά το χρονικό διάστημα 1910-1932, ως διορατικός πολιτικός και με διεθνείς εμπειρίες, πίστευε στις δυνατότητες της χώρας να αναπτυχθεί τουριστικά, αφού γνώριζε τόσο τα σχετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδος, όσο και τη μεγάλη σημασία που θα είχε μελλοντικά για την εθνική οικονομία και όχι μόνο η τουριστική ανάπτυξη.
Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός ότι επί των θητειών του ως πρωθυπουργού ιδρύθηκαν όλες οι υπηρεσίες τουρισμού της χώρας. Έτσι τον Οκτώβριο του 1911, μόλις ένα χρόνο μετά την πρώτη εκλογή του ως πρωθυπουργού, ζήτησε να συναντηθεί με τον γνωστό Ελβετό φιλέλληνα, τον φωτογράφο Fred Boissonnas, του οποίου ήδη γνώριζε το έργο από το πρώτο του λεύκωμα για την Ελλάδα Αποτέλεσμα αυτής της ιστορικής συνάντησης ήταν η ανάθεση στον Boissonnas να επισκεφθεί, μαζί με τον συνεργάτη του Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης, τις Κυκλάδες και την Κρήτη, προκειμένου να προβεί σε φωτογραφήσεις τοπίων αλλά και στιγμιότυπων από την καθημερινή ζωή των κατοίκων των περιοχών, που θα πρόβαλλαν τη χώρα μας.
Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη ανάθεση τουριστικού έργου του ελληνικού δημοσίου, και μάλιστα πριν ακόμα ιδρυθεί κάποια δημόσια υπηρεσία τουρισμού.

Καρτ-ποστάλ Θέρμαι Σύλλα, Λουτρά Αιδηψού, 1922

Τρία χρόνια αργότερα, το 1914, δημιουργήθηκε η πρώτη δημόσια υπηρεσία, το Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων, που λειτούργησε ως αυτοτελές Γραφείο, υπαγόμενο στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας με υπουργό τον Αχαιό πολιτικό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο, από τους βασικούς πυλώνες του Βενιζελικού κόμματος. Δεν είναι δε τυχαίο ότι στο τίτλο της νεοσύστατης υπηρεσίας περιλαμβανόταν και ο όρος των εκθέσεων, αφού με τον τρόπο αυτό επιδιώχθηκε σε πρώτη φάση η ταυτόχρονη σύνδεση της τουριστικής δραστηριότητας, που εμφανιζόταν για πρώτη φορά με τον όρο των “ξένων”, με τις εμπορικές εκθέσεις και γενικότερα με την εθνική οικονομία.
Το Γραφείο περιλάμβανε αρχικά τρία τμήματα :

• Περιηγήσεων και ξενοδοχείων
• Ιαματικών Πηγών
• Εκθέσεων και Εορτών.

Έτσι, για πρώτη φορά εντάχθηκαν κάτω από την εποπτεία μιας κρατικής υπηρεσίας, τα ελληνικά ξενοδοχεία, μερικά από τα οποία είχαν δημιουργηθεί ήδη από τον 19 ο αιώνα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, και όχι μόνον, το πολυτελές αθηναϊκό ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”, ένα από τα πολυτελέστερα της νοτιο-ανατολικής Ευρώπης.

Η Πηγή Λουτρακίου, 1910

Επίσης, στη νέα υπηρεσία εντάχθηκε και ο τομέας του ιαματικού τουρισμού, ο οποίος ήδη είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην Ελλάδα από τα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ, επί πλέον, οι τότε αρμόδιοι γνώριζαν πολύ καλά τόσο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για αυτή την ειδική μορφή τουρισμού, όσο και τις μεγάλες δυνατότητες που υπήρχαν για μελλοντική τουριστική αξιοποίηση των πηγών.
Το 1919, πάλι επί κυβέρνησης Βενιζέλου, το Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων αναβαθμίστηκε σε διεύθυνση και μετονομάστηκε Διεύθυνση Ξένων και Εκθέσεων. Για την υπηρεσία αυτή και το σημαντικό έργο που επιτέλεσε, παρά τις δύσκολες συνθήκες της δεκαετίας του 1920, αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο-αφιέρωμα στον διευθυντή της τον Νικόλαο Λέκκα.
Το έργο αυτό πιστοποιείται και από το γεγονός ότι οι ετήσιες αφίξεις ξένων επισκεπτών στη χώρα μας αυξήθηκαν θεαματικά, αφού από 7.666 το 1920 ανήλθαν σε 69.600 το έτος 1929, ήτοι αύξηση κατά εννέα φορές (σχεδόν διπλασιασμός του αριθμού των αφίξεων ανά έτος). Αλλά, το πιο σημαντικό επίτευγμα του Βενιζέλου σχετικά με τον ελληνικό τουρισμό υπήρξε χωρίς αμφιβολία η ίδρυση του ΕΟΤ. Το σπουδαίο αυτό γεγονός συνέβη το 1929 κατά τη διάρκεια της έκτης και τελευταίας θητείας του ως πρωθυπουργού της χώρας. Και τούτο διότι ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, που καταργήθηκε τον Αύγουστο του 1936 με απόφαση του Ιωάννου Μεταξά και επανιδρύθηκε το 1951, διαδραμάτισε διαχρονικά καθοριστικό ρόλο στα τουριστικά πράγματα της χώρας. Και συνεχίζει βέβαια και σήμερα να λειτουργεί στα πλαίσια των πολύ περιορισμένων, σε σχέση με το παρελθόν, αρμοδιοτήτων του.
Όμως για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η αρχική ίδρυση του ΕΟΤ θα αναφερθούμε σε προσεχές άρθρο.

Ο Κώστας Χρ. Κατσιγιάννης, γεννημένος στην Αθήνα το 1944, είναι διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εργάστηκε στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού για 35 χρόνια (1970-2005), όπου υπηρέτησε ως διευθυντής στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών και τη Διεύθυνση Περιουσίας. Το 1994 ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή τουριστικής ανάπτυξης, συμμετέχοντας σε σημαντικές πρωτοβουλίες όπως το 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και τον διάλογο για τον τουρισμό με την Τουρκία. Είναι ενεργό μέλος πολλών πολιτιστικών οργανισμών και έχει συγγράψει έργα σχετικά με τον αθλητισμό και τον τουρισμό. Μιλάει γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και τουρκικά.
Source: traveldailynews.gr