Οι ταβέρνες, μαζί με τις παραλίες, είναι σίγουρα τα μεγαλύτερα θέλγητρα για να επισκεφτεί κάποιος τη χώρα μας, όμως τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο μοναδικές;
Η αλήθεια είναι πως μέχρι το κλείσιμο της εστίασης που έφερε η καραντίνα, ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε εκτιμήσει σε βάθος τη συνολική εμπειρία που προσφέρει μια παραδοσιακή ταβέρνα που ξεφεύγει κατά πολύ από τα στενά όρια της ικανοποίησης του αισθήματος της πείνας. Η μυσταγωγία ξεκινάει από το εγκάρδιο καλωσόρισμα, σαν μην τρως σε μια επιχείρηση εστίασης, αλλά σε κάποιο φιλικό σπίτι και συνεχίζεται με το παραδοσιακό χάρτινο τραπεζομάντηλο μιας χρήσης.Αυτές οι μικρές εναρκτήριες λεπτομέρειες δεν βρίσκονται σε κανένα βιβλίο Savoir-Vivre και σε κανέναν άγραφο κανόνα για το τι θεωρείται υψηλή γαστρονομία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Όσοι έχουν καθίσει έστω και μια φορά στην ξύλινη καρέκλα με το ψάθινο κάθισμα ξέρουν, ακόμα κι αν είναι δύσκολο να το εκφράσουν με λέξεις. Οι ξένοι τουρίστες έχουν γίνει πολλές φορές στόχος στερεοτυπικών σχολίων γύρω από τον τρόπο που παραγγέλνουν. Ελάχιστες μερίδες, μοιράζουν τη σαλάτα και τα ορεκτικά σε ατομικά πιάτα και διστάζουν να σπάσουν μια γωνιά ψωμιού με το χέρι και να την βουτήξουν μέσα στο παρθένο ελαιόλαδο μιας χωριάτικης.Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
Source: newsbomb.gr